W latach 2008-2010 przeprowadzone zostały badania środowiskowe których celem była ocena aktualnej zasobności gleb południowo-wschodniej Polski w azot mineralny (azotanowy V i amonowy) i siarkę siarczanową, a także określenie związków tych składników z niektórymi właściwościami gleby i przeprowadzanymi zabiegami agrotechnicznymi. Wyznaczono 333 punkty pobierania próbek glebowych, w których gleba została pobrana z warstw 0-30, 30-60 i 60-90 cm. W pobranych próbkach oznaczono: skład granulometryczny metodą dyfrakcji laserowej, C organiczny wg metody Tiuryna, pH w 1 mol KCl dm–3. Fosfor i potas przyswajalny oznaczony został metodą Egnera-Riehma (DL), azot mineralny z podziałem na formę azotanową (V) i amonową metodą kolorymetrii z użyciem autoanalizatora przepływowego, siarkę ogólną i siarczanową metodą nefelometryczną, a magnez przyswajalny po ekstrakcji z gleby w 0.0125 mol CaCl2 dm–3 metodą ASA. Największą zawartość azotu azotanowego (V) i azotu amonowego w badanych glebach stwierdzono w warstwie 0-30 cm, niezależnie od wiosennego czy jesiennego terminu poboru próbek. Zawartość siarki siarczanowej w warstwie wierzchniej (0-30 cm) była największa w glebach organicznych oraz ciężkich, nie różniła się na ogół istotnie od zawartości w glebach średnich, lekkich i bardzo lekkich. Zawartość azotu mineralnego w warstwach 0-30 i 0-90 cm zależała istotnie i dodatnio od większości oznaczanych właściwości gleby, natomiast zawartość siarki ogółem i siarczanowej zależała istotnie i dodatnio nie tylko od właściwości gleby, ale także od zabiegów agrotechnicznych.