W 2015 r. przeprowadzono eksperyment laboratoryjny w celu oceny energii kiełkowania i zdolności kiełkowania nasion czterech gatunków roślin ozdobnych, w zależności od zastosowanej zaprawy biologicznej. Trzy powtórzenia eksperymentu przeprowadzono w trzech niezależnych seriach. Materiał badawczy stanowiły nasiona czterech gatunków roślin: aster chiński pomponowy (Callistephus chinensis (L.) Nees), szałwia błyszcząca (Salvia splendens Sellow ex Roemer & J.A. Schultes), cynia wytworna (Zinnia elegans Jacq.) i aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula L.), które stanowiły pierwszy czynnik doświadczenia. Drugim czynnikiem eksperymentu były biostymulatory stosowane do prekondycjonowania nasion: Efektywne Mikroorganizmy, Trichoderma spp. i Goёmar Goteo. Kontrolę stanowiły nasiona moczone w wodzie destylowanej. Materiał siewny aksamitki rozpierzchłej charakteryzowały się najwyższą średnią energią kiełkowania i zdolnością kiełkowania
w każdej serii doświadczenia oraz średnio z trzech serii. Nasiona szałwii szkarłatnej miały najniższą energię kiełkowania, a nasiona cynii wytwornej najniższą zdolność kiełkowania w 1 i 3 serii eksperymentu oraz średnio z trzech serii. Biostymulatory stosowane do kondycjonowania wywierały różny wpływ na energię kiełkowania i zdolność kiełkowania nasion analizowanych gatunków roślin ozdobnych. Porównane w badaniu gatunki roślin reagowały odmiennie na badane biostymulatory. Zastosowanie biostymulatorów zmniejszało energię kiełkowania i zdolność kiełkowania nasion Callistephus chinensis (L.) Nees i Tagetes patula L.