Badania dotyczące oceny składu mineralnegoowocówpomidora z uprawy roślin w polu przeprowadzono w latach 2009-2010 w Ogrodzie Zakładu Dydaktyczno-Doświad-czalnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Pomidor (Lycopersicon esculentum Mill.) jest rozpowszechniony w uprawie i konsumpcji w wielu krajach świata. Jego wzrastające znaczenie gospodarcze jest wynikiem zarówno dużej wartości biologicznej owoców, walorów smakowych, jak i szerokiej ich przydatności spożywczej. Ściółkowanie gleby należy do zabiegów pielęgnacyjnych stosowanych na dużą skalę w uprawie ciepłolubnych roślin warzywnych. Szczególnie jest polecane w uprawie warzyw, w rejonach o mniej korzystnych warunkach klimatycznych. Zabieg ten zapewnia utrzymanie dobrej struktury gleby oraz lepsze wykorzystanie składników pokarmowych przez rośliny. Celem badań było określenie wpływu wybranej odmiany pomidora i ściółkowania gleby w uprawie roślin na zawartość wybranych składników mineralnych w owocach pomidora. Materiał do badań stanowiły rośliny trzech odmian pomidora: ‘Ikarus’, ‘Rumba’ oraz ‘Złoty Ożarowski’, które uprawiano w gruncie bez okrywy oraz na glebie ściółkowanej czarną włókniną PP 50. Rozsadę pomidora przygotowano w szklarni według ogólnie przyjętych zasad dla tego gatunku. W materiale roślinnym oznaczono zawartość następujących makro- i mikroelementów – azotu (ogółem), fosforu, potasu, magnezu, wapnia oraz miedzi i żelaza. Spośród badanych odmian owoce odmiany ‘Rumba’ charakteryzowały się istotnie największą zasobnością w N-ogółem oraz Fe. Ściółkowanie gleby w uprawie roślin nie różnicowało istotnie zawartości składników mineralnych w owocach pomidora. Owoce ocenianych odmian pomidora uzyskane z uprawy roślin bezpośrednio w polu i z zastosowaniem ściółkowania gleby charakteryzowały się prawidłowym stosunkiem Ca do Mg oraz korzystną proporcją  Ca do P.