Celem podjętych badań było określenie wpływu temperatury przechowywania nowych genotypów ziemniaka na intensywność ciemnej plamistości pouderzeniowej. Materiałem badawczym było 178 genotypów ziemniaka trzech grup wczesności. Materiał hodowlany uprawiano na polu doświadczalnym IHAR Oddział Jadwisin. Po zbiorze i po przygotowawczym przechowywaniu bulwy umieszczono w doświadczalnej przechowalni w dwóch temperaturach 8^oC i 5^oC, przy wilgotności względnej powietrza 90-95%. Doświadczenie prowadzono przez pięć sezonów przechowalniczych. Podatność na ciemną plamistość pouderzeniową oraz ciemnienie enzymatyczne genotypów oznaczano w dwóch terminach: bezpośrednio po zbiorze oraz po 7 miesiącach przechowywania. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że temperatura przechowywania zaawansowanych materiałów hodowlanych ziemniaka miała istotny wpływ na powstawanie ciemnej plamistości pouderzeniowej (CPP) oraz intensywność ciemnienia enzymatycznego bulw. Istnieje istotna współzależność cech pomiędzy intensywnością ciemnienia enzymatycznego, a podatnością genotypów ziemniaka mało wrażliwego i wrażliwego na ciemną plamistość pouderzeniową przechowywanych w niskiej temperaturze. Takich zależności nie obserwowano w genotypach ziemniaka ocenianych bezpośrednio po zbiorze oraz składowanych w wyższej temperaturze. Najniższy współczynnik zbieżności (φ² = 36%) otrzymano dla genotypów mało wrażliwych na powstawanie CPP przechowywanych w niskiej temperaturze powietrza. Dla takich genotypów intensywność ciemnienia enzymatycznego może być szybkim, subiektywnym wskaźnikiem oceny podatności bulw ziemniaka na powstawianie CPP.