Badano proces sorpcji pary wodnej na mieszaninach gleby i nawozu organi-cznego Rosahumus (RH). Mieszaniny sporządzono z gleby pseudobielicowej wytworzonej z piasku gliniastego i z lessu. Próbki mieszanin zawierały dawki nawozu od 1 do 50% wagowych, zgodnie z definicją stężenia procentowego. Badane gleby i Rosahumus wyraźnie różniły się zachowaniem wobec pary wodnej. Właściwości badanych mieszanin zależały od właściwości obu składników i wielkości dawki Rosahumusu. Jednakże nawóz był dominującym komponentem, który determino-wał właściwości mieszanin w procesie sorpcji. Izotermy sorpcji pary wodnej, otrzymane metodą grawimetryczną, zaliczono do grupy II według klasyfikacji BET. Stwierdzono, że ilość zasorbo-wanej pary wodnej zależała od wielkości dawki nawozu i była większa dla mieszanin gleby wytworzonej z lessu niż piasku gliniastego. Wyraźne zróżnicowanie w ilości zasorbowanej wody było widoczne dla mieszanin zawierających do 4% Rosahumusu. Dla wyższych dawek RH, różnice w ilości zasorbowanej pary wodnej były małe, a dla dawki 50% praktycznie zanikły. Podobne zależności stwierdzono dla maksymalnej higroskopijności mieszanin, gdzie obserwowano silne zależności pomiędzy Mh i dodatkiem Rosahumusu, R² od 0,997 do 0,998.