Zawartość cukrów redukujących w bulwach ziemniaka przeznaczonych do przetwórstwa spożywczego jest jedną z ważniejszych cech jakości. Zawartość tego składnika determinuje barwę produktów smażonych (reakcja Maillarda) oraz formowanie niekorzystnych dla zdrowia substancji akrylamidów. Celem niniejszej pracy było określenie zmian zawartości cukrów redukujących i sacharozy nowych bulw ziemniaka w czasie przechowywania w niższej i wyższej temperaturze. Materiałem w doświadczeniu było 11 odmian bulw ziemniaka z różnych grup wczesności, uprawianych na polu doświadczalnym IHAR-PIB Oddział w Jadwisinie. Bezpośrednio po zbiorze bulwy umieszczono w doświadczalnej przechowalni w temperaturze 5 i 8°C i wilgotności względnej 90-95%. Analizy wykonywano w trzech terminach po zbiorze oraz po 3 i 7 miesiącach przechowywania. W bulwach badanych odmian oznaczano zawartość cukrów redukujących i sacharozy. Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia wykazano, że zawartość cukrów redukujących zależała istotnie od odmiany i temperatury przechowywania. Niską zawartością cukrów prostych (nie przekraczającą poziomu 0,25 g·100 g^–1 świeżej masy), niezależnie od temperatury przechowywania, odznaczały się bulwy odmian Etola, Bursztyn, Gawin i Gustaw. Wysoką trzykrotną kumulację cukrów redukujących obserwowano w bulwach odmiany Jutrzenka przechowywanych w temperaturze 5°C. Zawartość sacharozy w bulwach zależała od odmiany, temperatury oraz czasu przechowywania.