W latach 2012-2013 w ogrzewanym tunelu foliowym zlokalizowanym na terenie Zakładu Dydaktyczno-Doświadczalnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie zostało przeprowadzone doświadczenie z uprawą pomidora. Prowadzona była ona w (na ?)matach z włókna kokosowego z zastosowaniem preparatu posiadającego w swoim składzie szczep grzybów mikoryzowych. Materiał badawczy stanowiły rośliny trzech odmian pomidora, ‘Torero F₁’, ‘Growdena F₁’ oraz ‘Listell F₁’, pozyskane z gospodarstwa ogrodniczego specjalizującego się w produkcji rozsady warzyw. Drugi czynnik badań stanowiła zastosowana szczepionka mikoryzowa zawierająca szczepy grzybów endomikoryzowych z rodzaju Glomus. Celem badań była ocena poziomu chlorofilu w liściach trzech odmian pomidora uprawianego na matach kokosowych z dodatkiem szczepionki mikoryzowej. Jeden obiekt badawczy stanowiło 7 mat z włókna kokosowego o wymiarach 100 x 20 x 7,5 cm z czterema roślinami prowadzonymi na 23 grona. Doświadczenie przeprowadzone zostało w trzech powtórzeniach. Rozsada przygotowana w kostkach z wełny mineralnej początkowo ustawiana była obok otworów przygotowanych do uprawy w matach. Bezpośrednio przed wstawieniem rozsady na miejsce stałe zastosowano preparat mikoryzowy w dawce 10 ml roztworu roboczego pod każdą roślinę. Preparat użyto bezpośrednio na podłoże kokosowe, na które ustawiano rośliny. W obiekcie kontrolnym szczepionki mikoryzowej nie zastosowano. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że jesienne wyniki pomiarów w badanych wariantach uprawy były niższe, aniżeli w okresie letnim, i osiągały wartości zbliżone do wyników otrzymywanych w początkowych okresach uprawy. Stosowanie preparatu mikoryzowego wpłynęło na poprawę stanu odżywienia roślin określanego za pomocą indeksu zazielenienia liści. Stosowanie szczepionki mikoryzowej wpłynęło korzystnie na plonowanie wszystkich badanych odmian pomidora.