W pracy dokonano przeglądu ilościowych metod wyznaczania natężenia infiltracji wody do wierzchniej warstwy gleby w okresach bezopadowych. Wykorzystano: metody lizymetryczne, kolektory rosy i czujniki osadów, aluminiowe przegrody i czujniki TDR oraz modele wykorzystujące empiryczne i fenomenologiczne formuły matematyczne. Wykazano, że najwięcej zalet ma metoda wykorzystująca czujniki osadów oraz metoda z zastosowaniem aluminiowych przegród. W obu technika TDR odgrywa zasadniczą rolę. Szacowanie infiltracji wody w okresach bezopadowych stanowi cenną informację w procesie nawadniania iniekcyjnego.