Celem pracy była analiza wybranych właściwości chemicznych gleb, które pozostawały w wieloletnim użytkowaniu sadowniczym. Do badań wybrano cztery przynajmniej 20-letnie sady jabłoniowe. Z pasów herbicydowych, z głębokości 0-10 cm, 10-20 cm i > 35 cm, pobrano próbki gleb wytworzonych z pyłów ilastych i gliniastych: czarnoziemu (pyi), dwóch gleb płowych (pyi i pyg) oraz mady (pyg). Wykonano oznaczenia odczynu gleby pH w H₂O i w 1,0 mol·dm^–3 KCl, kwasowości hydrolitycznej (Hh), sumy kationów zasadowych (S) i całkowitej pojemności sorpcyjnej (T), obliczono wysycenie kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze zasadowym (V), zawartości węgla organicznego (Corg), zawartości azotu ogólnego (Nog), zawartości przyswajalnych form: fosforu (P), potasu (K) i magnezu (Mg). Badane gleby pyłowe pozostające pod wieloletnim, intensywnym użytkowaniem sadowniczym różniły się pod względem większości analizowanych właściwości chemicznych. Niektóre różnice wynikały z rodzaju materiału macierzystego i typologii badanych gleb, inne były efektem działalności człowieka. Tylko czarnoziem nie wykazywał silnego zakwaszenia. Pozostałe gleby powinny być poddane wapnowaniu. Zawartości przyswajalnych form P, K i Mg zależały od nawożenia, natomiast Corg i Nog były typowe dla analizowanych gleb. Istotne różnice między obiektami wykazywały charakter losowy i dotyczyły przede wszystkim właściwości sorpcyjnych, natomiast poziom zawartości analizowanych pierwiastków wynikał prawdopodobnie z działalności człowieka.