Wyniki badań oparto na doświadczeniu polowym przeprowadzonym w latach 2015-2017 w gospodarstwie indywidualnym w miejscowości Międzyrzec Podlaski (51°59′N 22°47′E) w Polsce. Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu rodzaju stosowanych biostymulatorów (Kelpak SL®, Titanit®, GreenOk®, BrunatneBio Złoto®) na zawartość białka ogólnego i właściwego w bulwach trzech odmian ziemniaka jadalnego (Honorata, Jelly, Tajfun). Rośliny ziemniaka trzykrotnie traktowano biostymulatorami (początek kwitnienia, w pełni kwitnienia i po kwitnieniu) wariantem kontrolnym były rośliny ziemniaka bez stosowania biostymulatorów opryskiwane wodą destylowaną. Przed przystąpieniem do zbioru doświadczenia ze wszystkich poletek wykopano losowo bulwy z 10 roślin ziemniaka (z wyłączeniem roślin brzeżnych). Zbioru dokonywano w okresie dojrzałości technologicznej bulw, w pierwszej dekadzie września. Zawartość białka ogólnego oznaczano metodą Kjeldahla, a białko właściwe oddzielono od związków niebiałkowych poprzez strącenie kwasem trójchlorooctowym i oznaczano metodą Bernsteina (AOAC 2006). Doświadczenie założono metodą losowanych podbloków (split-plot). Cechy genetyczne badanych odmian wpływały na zawartość białka surowego i właściwego. Najwięcej białka ogólnego gromadziły bulwy odmiany Tajfun, a białka właściwego odmiany Jelly. Czynnikiem kształtującym zawartość białka ogólnego i właściwego w bulwach ziemniaka okazały się także warunki atmosferyczne w latach badań. Akumulacji białka sprzyjał suchy okres od lipca do września. Duża ilość opadów –325,4 mm i najniższa średnia temperatura powietrza –14,6°C w 2017 roku przyczyniła się do zmniejszenia zawartości białka ogólnego i właściwego w bulwach ziemniaka. Bulwy roślin traktowanych preparatem BrunatneBio Złoto® charakteryzowały się największą zawartością białka ogólnego i właściwego w porównaniu do roślin z wariantu kontrolnego.