Do badań wykorzystano naturalną pozostałość pofermentacyjną stałą z biogazowni, węgiel drzewny pochodzący ze zbiogazowania biomasy w wyniku pirolizy, pomiot indyczy, osad stały z oczyszczalni ścieków oraz podłoże po pieczarkach. W odpadach organicznych określono zawartość węgla organicznego oraz kwasów huminowych. Z odpadów organicznych wyekstrahowano kwasy huminowe zmodyfikowaną metodą Schnitzera. Stopień humifikacji odpadów oznaczono metodą Springera. Wyekstrahowane kwasy scharakteryzowano pod kątem ich właściwości optycznych. Określono także zależność pomiędzy wydajnością ekstrakcji tych związków od zawartości węgla organicznego i stopnia humifikacji odpadów. Stwierdzono, że większość z badanych kwasów huminowych miało cechy zbliżone do cech kwasów fulwowych. Badane odpady organiczne wykazywały mały lub średni stopień humifikacji.