Badania prowadzono w komorach klimatycznych i hali wegetacyjnej Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach, w wazonach Mitscherlicha zawierających mieszaninę 5 kg ziemi ogrodowej i 2 kg piasku. Czynnikiem I rzędu była odmiana łubinu żółtego: Legat – typ samokończący i Polo – typ tradycyjny. Natomiast czynnikiem II rzędu była temperatura powietrza w okresie kwitnienia i zawiązywania strąków: optymalna (noc: 14^oC, dzień: 24^oC) oraz podwyższona (noc: 18^oC, dzień: 30^oC). Stwierdzono, że wysoka temperatura w okresie kwitnienia powodowała zmianę przebiegu niektórych faz fenologicznych łubinu żółtego. Rośliny rosnące w warunkach podwyższonej temperatury znacznie wcześniej kończyły kwitnienie i rozpoczynały zawiązywanie strąków oraz dojrzewały o kilka dni wcześniej niż rośliny rosnące w optymalnej temperaturze powietrza. Umieszczenie roślin w warunkach wysokiej temperatury powodowało zwiększenie wysokości roślin oraz redukcję powierzchni liści i masy organów wegetatywnych. Obydwie uwzględnione w badaniach odmiany łubinu żółtego charakteryzowała podobna zawartość chlorofilu w liściach, a wysoka temperatura istotnie obniżała wartość tego składnika. Rośliny łubinu odmiany Legat – typ samokończący, wytwarzały mniejszą masę organów wegetatywnych i generatywnych niż rośliny odmiany Polo – typ tradycyjny. Wysoka temperatura w okresie kwitnienia wpływała ujemnie na wielkość plonu nasion łubinu, w większym stopniu dotyczyło to odmiany Legat niż odmiany Polo. Obniżka plonu nasion łubinu żółtego rosnącego w warunkach podwyższonej temperatury powietrza w okresie kwitnienia była konsekwencją mniejszej liczby strąków na roślinie i liczby nasion z rośliny oraz istotnego zmniejszenia masy 1000 nasion.