Przeprowadzone badania miały na celu określenie wpływu różnych metod zwalczania Taraxacum officinale na wartość paszową runi łąkowej. Zastosowano metody chemiczne w postaci czterech herbicydów: Rancho 242 EC, Bofix 260 EC, Starane 250 EC, Mniszek 540 SL oraz dwie mechaniczne polegające na wyciąganiu i wykoszaniu roślin. Doświadczenie było prowadzone w latach 2007-2009 na trwałych użytkach zielonych w miejscowości Żelków pod Siedlcami (współrzędne geograficzne: 52°08′49″N i 22°11′20″E). Powierzchnia poletka doświadczalnego wynosiła 9 m². W każdym okresie wegetacyjnym zbierano po trzy pokosy. W badaniach określono zawartość białka ogólnego (%), cukrów (%), włókna surowego (% s. m.) oraz strawność suchej masy (%). Uzyskane wyniki badań poddano ocenie statystycznej, wykonując analizę wariancji dla doświadczeń dwuczynnikowych. Zróżnicowanie średnich weryfikowano testem Tukey’a przy poziomie istotności a = 0,05. Zastosowane metody zwalczania Taraxacum officinale nie wpłynęły istotnie na stosunek cukrowo-białkowy suchej masy w badanym materiale roślinnym. Zawartość włókna surowego w tym materiale, niezależnie od lat badań, wahała się w granicach od 24,34% do 27,21%. Na wszystkich obiektach doświadczalnych zarówno stosunek cukrowo-białkowy, jak i włókno surowe nie przekraczały dopuszczalnych norm żywieniowych. Analiza statystyczna wykazała istotny wpływ lat badań i zastosowanych metod zwalczania mniszka na zawartość włókna surowego i poziom strawności oraz istotną interakcję tych dwóch czynników.