W latach 1997-2006, na terenie Lubelszczyzny, przeprowadzono badania środowiskowe dotyczące wielkości uzyskanego plonu ziarna owsa zwyczajnego. Analizowano plonowanie 13 odmian tego gatunku w zależności od stosowanej agrotechniki oraz czynników glebowych. Wielkość plonu ziarna, przedplon, dawkę azotu oraz odmianę ustalono na podstawie wywiadów przeprowadzonych z rolnikami. Analizę właściwości fizyczno-chemicznych gleby wykonano w akredytowanym laboratorium Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Lublinie. W próbach glebowych pobranych z warstwy 0-20 cm oznaczono: pH w 1 mol KCl dm^-3, skład granulometryczny metodą Cassagrande^,a w modyfikacji Prószyńskiego, zawartość C org. metodą Tiurina, zawartość przyswajalnego fosforu i potasu metodą Egnera-Riehma, zawartość przyswajalnego magnezu metodą Schachtschabela, zawartość N-NH₄⁺ i N-NO₃^- metodą kolorymetrii przepływowej. Do obliczenia równania regresji wielokrotnej wykorzystano moduł programu Statistica 6 – regresja wielokrotna krokowa postępująca, przy F do wprowadzenia 1. Analizę czynnikową (one way ANOVA z półprzedziałami ufności Tukey’a α = 0,05) przeprowadzono po uprzednim pogrupowaniu dawek azotu na sześć klas: N – bez nawożenia, I – 1-25; II – 26-40; III – 41-55; IV – 56-70; V – powyżej 71 kg N ha^-1. Stwierdzono, że spośród rozpatrywanych właściwości gleby i zabiegów agrotechnicznych nawożenie azotem w istotny sposób wpływało na plon ziarna owsa, przy czym najwyższy stwierdzono przy dawce powyżej 71 kg N·ha^-1. Uzyskany plon zależał również, w sposób udowodniony statystycznie, od uprawianej odmiany. Współczynniki korelacji wskazują na dodatnią zależność między plonem ziarna owsa a nawożeniem azotem, zawartością mineralnych form azotu w glebie, części ilastych, pH gleby oraz zawartością węgla organicznego. Czynniki te w 33% determinowały zebrany plon.