Celem pracy było określenie wybranych wskaźników technologicznych 12 odmian pszenicy zwyczajnej zakwalifikowanych do różnych grup jakościowych: A (Akteur, Alcazar, Finezja, Legenda, Ostka Smolicka, Tonacja), B (Garantus, Nateja, Nutka), C (Belenus, Markiza, Rapsodia). Materiał badawczy pochodził z doświadczeń polowych, uwzględniających dwa poziomy agrotechniki (poziom przeciętny – a 1, poziom wysoki – a 2), przeprowadzonych w Czesławicach k. Lublina. W obrębie badanych odmian pszenicy dokonano oceny cech jakościowych ziarna obejmujących oznaczenie gęstości ziarna w stanie zsypnym, masy tysiąca ziaren i szklistości. Odmiany pszenicy należące do grupy jakościowej (A) na tle pozostałych grup charakteryzowały się wyższymi wartościami gęstości ziarna w stanie zsypnym oraz masy tysiąca ziaren z wyjątkiem odmiany Alcazar, przy czym różnice nie zawsze były statystycznie istotne. W większości badanych odmian odnotowano wyższe wartości gęstości ziarna w stanie zsypnym, masę tysiąca ziaren (MTZ) w przypadku ziarna pozyskanego z wariantu doświadczenia a 2 niż w wariantu a 1, choć nie zawsze były to różnice statystycznie istotne. W przypadku siedmiu z badanych odmian (Akteur, Alcazar, Legenda, Tonacja, Garantus, Belenus, Markiza) odnotowano wyższą szklistość dla a 2. Większość badanych odmian nie ujawniła statystycznie istotnych różnic w szklistości przy zmianie poziomu agrotechniki. Analiza statystyczna wyników pomiarów wykazała istotne zróżnicowanie odmian pszenicy pod względem badanych cech fizycznych. Analiza korelacji Pearsona potwierdziła dodatnią korelację pomiędzy MTZ a gęstością ziarna w stanie zsypnym w przypadku a 1. Nie odnotowano korelacji pomiędzy MTZ a szklistością ziarna, zarówno przy a 1 jak i a 2.